Als coach wil je mensen in beweging krijgen.

Moet je hen dan aanmoedigen, applaudisseren bij elke kleine stap? En wat als de stappen eigenlijk meer bezigheidstherapie zijn, een uitstel van de beslissingen die écht een verschil zullen maken?

Misschien hebben mensen soms ook een scherpe blik nodig. Iemand die eens kritisch stilstaat bij het verhaal dat ze zichzelf vertellen en dat ervoor zorgt dat je niet beweegt. En die er gaten in prikt, zodat er een nieuw verhaal kan ontstaan dat wel beweegt.

Hoe balanceer je dat als coach, wanneer doe je wat? Je ontdekt er meer over in deze video.